Arts worden of geneeskunde studeren: het is dé droom van veel jonge mensen. Om precies te zijn, Nederlandse universiteiten krijgen gemiddeld ruim 10.000 aanmeldingen per jaar, waarvan er nauwelijks 30 procent (3015 studenten) uiteindelijk ook echt een plekje bemachtigd. Het is dan ook niet gek dat geneeskunde bekend staat als een van de meest competitieve studies in Nederland, en dat veel mensen de aanname hebben dat een prospectief student uit het beste hout gesneden moet zijn. Nu is dat deels ook wel zo, maar wat maakt dat iemand dat is?
Ikzelf had daar nooit echt een goed idee over, wat heb je nou precies nodig om geneeskunde student te worden? Totdat ik een open dag bijwoonde en de student vertelde dat ze cum laude af was gestudeerd aan de vwo-opleiding, had meegewerkt aan diverse onderzoeksprojecten, vrijwilligerswerk had gedaan in een ziekenhuis in Zuid-Afrika, en met meerdere artsen had kunnen meelopen. Dit was mijn eerste echte kennismaking met iemand die al geneeskunde studeerde, dus je kan je dan wel voorstellen dat ik niet het gevoel had dat ik veel kans zou maken, met mijn havodiploma vol met magere 7’s.
Als havist heb je een hbo-diploma of propedeuse nodig, naast de vwo-certificaten natuurkunde, scheikunde, biologie en wiskunde (B, in mijn geval, maar A en D zijn ook mogelijk). Maar hier is geen uitgestippelde route voor, waardoor het wel even voelde alsof ik er alleen voor stond. Ik kon geen begeleiding vinden – niet via mijn eigen opleiding en niet extern – en er was weinig informatie te vinden over de route die ik ging bewandelen.
Tijdens mijn hbo-propedeuse besloot ik om de benodigde vwo-certificaten te halen. Daar zijn verschillende mogelijkheden voor; VAVO (Voortgezet Algemeen Volwassenenonderwijs), cursussen per vak of natuurlijk zelfstudie. Ook zijn er verschillende opties voor de examens; het staatsexamen en het CCVX. Nu ben ik wel altijd goed geweest in zelfstandig studeren, dus besloot ik tijdens mijn studie zelfstandig – op natuurkunde na - te studeren om alle certificaten te halen. Natuurkunde had ik op de havo laten vallen, en daar heb ik dus een spoedcursus voor gevolgd.
Mijn keuze om dit zelf te doen was voornamelijk gebaseerd op het feit dat ik het niet zag zitten om nog twee jaar bezig te zijn met de “voorbereidingen” – in mijn ogen – op geneeskunde, en dat VAVO niet te combineren viel met mijn hbo-studie. Achteraf kan ik iedereen aanraden om gewoon je tijd te nemen, voornamelijk als je pas net van school af bent. Dat jaar was namelijk een stuk stressvoller dan het had hoeven zijn, de combinatie van mijn voltijd hbo-studie – waar ik ook elke dag 2 uur voor in de trein zat – en het zelfstandig studeren voor die vwo-certificaten leidde ertoe dat ik aan het einde van het jaar er helemaal klaar mee was. Mijn motivatie om geneeskunde te studeren was tot onder het 0-punt gezakt, en ik had geen energie meer om verder te studeren. Echter, was ik wel aangenomen tot de studie! Uiteindelijk was dit op een andere universiteit dan waar ik nu studeer en ben ik misschien ook wel blij dat ik toen nog niet kon beginnen. Uiteindelijk heb ik nog steeds de keuze gemaakt om er twee jaar over te doen. De vakken waar ik een goed gevoel over had heb ik uiteindelijk nog steeds gehaald, en ook had ik alle benodigde 60 studiepunten binnen. Dat extra jaar was uiteindelijk erg handig; een 20-uurs baan in het ziekenhuis als voedingsmedewerker bleek wonderen te doen voor mijn motivatie, en daarnaast stond het ook erg goed in mijn portfolio toen ik me aanmeldde voor geneeskunde. Daarnaast had ik genoeg tijd om te studeren voor de overige vakken.
Na die twee jaren kon ik me eindelijk aanmelden voor de studie, aan de universiteit waar ik het beste gevoel bij had. De voorbereidingen voor de aanmelding vielen me reuze mee, hier was ik eerst ook wel een beetje bang voor. Ook hierbij geldt, er doen genoeg mensen mee aan de selectie met een vwo-diploma, maar er zijn ook mensen met een hbo-diploma, of een hele andere achtergrond. Iedereen maakt even veel kans. Heb vertrouwen in je eigen kunnen, en kijk naar wat je al hebt bereikt!
Achteraf kan ik dat allemaal makkelijk zeggen natuurlijk, maar toen ik bezig was met mijn zelfstudie vond ik het ook spannend. Nu kan ik eerlijk zeggen dat het niet alleen gaat om aanleg of om intelligentie, maar voornamelijk over motivatie, zelfdiscipline en zelfvertrouwen. Iedereen die meedoet aan de selectie voldoet – als het goed is – allemaal aan de toelatingseisen, en dus maakt iedereen even veel kans om toegelaten te worden. Met welke weg dan ook, als jij graag geneeskunde wilt studeren, dan moet je er 100% voor gaan.
En juist daarom heb ik deze blog geschreven; om diegene die in hetzelfde schuitje zitten als ik toen, een paar handvaten te geven over hoe ze dit het beste aan kunnen pakken. Want ik kan me voorstellen dat er meerdere mensen zijn die, zoals ik, een andere route nemen dan de gebruikelijke vwo-route, die het gevoel hebben toch geen kans te maken bij de studie, die niet goed weten wat de volgende stap is en die niet goed weten waar ze nou precies aan moeten voldoen om toegelaten te worden. Het is echt mogelijk om als niet-vwo’er te worden aangenomen tot de studie, én om tijdens de studie zelf ook goede resultaten te behalen.
Als jij je als niet-vwo’er – en ook als vwo’er – gaat aanmelden of hebt aangemeld voor de studie geneeskunde, wens ik je enorm veel succes met de toelating!
