Doktersassistent, een baan waarvan regelmatig wordt onderschat hoe belangrijk deze is. Toch is het echt zo. Zonder doktersassistenten zou de gezondheidszorg niet hetzelfde zijn. Agenda’s van artsen zouden ongeorganiseerd zijn, patiënten zouden nergens terecht kunnen met hun vragen en bovendien zouden de spreekuren van de huisartsen overvol zitten. De doktersassistent is niet alleen maar degene die je aan de lijn krijgt om een afspraak te maken bij de huisarts. Het is een prachtig beroep.
Het assistentenspreekuur, mijn meest favoriete moment van een werkdag. Op dit spreekuur komen patiënten waarbij kleine verrichtingen moeten worden uitgevoerd, welke niet door de huisarts hoeven worden gedaan. Hiermee halen wij de druk wat weg bij de huisarts en zorgen we ervoor dat de patiënten sneller terecht kunnen. Wat doen wij precies? Denk aan oren uitspuiten, wratten aanstippen, hechtingen verwijderen, uitstrijkjes maken, vaccineren en zo nog een aantal dingen. Het is mijn favoriete moment van de dag, omdat het leuk is om praktisch bezig te zijn, maar ook omdat je echt even contact kunt maken met de patiënt.
Het is 12:55 ‘s middags en een man komt de praktijk binnenlopen. Hij blijft wat ongemakkelijk stilstaan voor de balie. ‘Ik heb een afspraak', zegt hij. Ik herkende hem al, omdat hij regelmatig bij ons langskomt om zijn oren te laten uitspuiten. Ik vertel hem dat hij plaats mag nemen in de wachtkamer en dat ik hem zo kom ophalen. Voordat ik naar de behandelkamer loop om mijn spullen klaar te leggen, loop ik nog even langs mijn collega om haar te vertellen dat ik meneer ga helpen. ‘Helemaal goed, succes! Ik vind hem altijd zo stil’, zegt ze nog tegen mij. Ik weet wat ze bedoeld. Hij is inderdaad niet zo spraakzaam en lijkt vaak wat nerveus, maar dat begrijp ik ook wel.
Nadat ik hem uit de wachtkamer heb gehaald lopen we samen richting de behandelkamer. Ik vertel hem dat hij mag komen zitten op de stoel en pak mijn spullen erbij. ‘Hoe gaat het nu?’, vraag ik hem, doelend op zijn gehoorklachten. Hij vertelt dat het eindelijk wat beter lijkt te gaan. Hij komt nu regelmatig bij ons langs en volgt daarnaast ook de adviezen die wij hem hebben gegeven. Hierdoor lijkt er vooruitgang in te zitten. Ik pak de otoscoop erbij en bekijk zijn oren. Ik zie dat ik ze inderdaad even uit moet spuiten.
Terwijl ik bezig ben met het uitspuiten van zijn oren begint de meneer ineens te vertellen. ‘Ik heb ooit een hersenbloeding gehad’, vertelt hij. ‘De artsen dachten dat ik nooit meer zou kunnen lopen of werken’. Ik ben verbaasd door wat hij vertelt. Voor mij zit een man die zojuist fietsend naar de praktijk is gekomen. Bovendien weet ik dat hij een baan heeft, want we hadden deze afspraak ingepland tijdens zijn werkpauze. Hij vertelt dat hij meerdere hersenoperaties heeft gehad en dat de artsen geen positieve toekomst hadden voorspeld. ‘Ik merk er zelf niets van. Ik heb alleen wat meer tijd nodig met dingen’, zegt hij. Ik vertel hem dat ik hem bewonder voor alles wat hij heeft bereikt. Er verschijnt een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. ‘En daar mag u trots op zijn!’ zeg ik hem. Ik zie dat hij zich dat realiseert en zijn glimlach wordt breder.
Inmiddels is het al 13:10 en ik weet dat de volgende patiënt op mij zit te wachten in de wachtkamer. Ik rond het gesprek af en wens de man nog een hele fijne dag. Een dag waarvan ik weet dat hij voor hem nu een beetje beter is geworden.
Hoi! Mijn naam is Christel. Ik studeer geneeskunde in het mooie Groningen. Momenteel heb ik een tussenjaar, voordat ik start met de coschappen. Ik kijk er naar uit om jullie mee te nemen in mijn avonturen!
Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze blog? Reageer hieronder of stuur een berichtje naar klantenservice@compendiumgeneeskunde.nl. Kijk ook eens in de pocket Huisartsgeneeskunde voor meer info!
