Nienke van Gemeren

Meer nodig dan ooit

Meer nodig dan ooit

Schrijfdatum: 24-04-2020

Het is einde middag als ik gebeld word met de vraag of ik door wil gaan met stage lopen of wil stoppen. Het is niet erg als ik ervoor kies om te stoppen. Gezien COVID-19 zou het vroegtijdig beëindigen van de stage niet veel gevolgen voor mij teweegbrengen. Met mijn opdrachten af en goede beoordelingen zou het in tegendeel echt geen probleem zijn.

Natuurlijk wilde ik doorgaan! Wat een gekke vraag, denk ik bij mijzelf. Ik wist wel dat die vraag gesteld moest worden, maar iets in mij voelt zo sterk, een soort gevoel van heldhaftigheid en tegelijkertijd heel onheilspellend. Het lijkt wel een soort vraag tussen leven en dood. Deze gedachten vliegen voorbij terwijl het stil is aan de andere kant van de lijn. Natuurlijk kies ik voor de zorg. 

De keus om voor stage te gaan heeft voor mij als gevolg dat ik niet meer naar school mag komen en niet meer naar mijn bijbaan kan gaan. Les vanaf huis en geen salaris dus. Ik word meer diensten ingepland in het ziekenhuis. De achtereenvolgende week volg ik verschillende e-learnings over het juist gebruik en de juiste toepassing van persoonlijke beschermmiddelen. Daarnaast neem ik deel aan een fysieke training. Voor mijn gevoel komt het steeds dichterbij. Mijn huidige stageafdeling blijft 'normaal', de andere kant wordt een afdeling waar zowel besmette als COVID-19 verdachte patiënten worden verpleegd. De zorg op de reguliere afdeling wordt opgeschaald en we worden met z’n alle voorbereid op een flinke toestroom van patiënten. Ook komen er extra handen vanuit de poli. 

De weken verstrijken, dat onheilspellende gevoel blijft. Ik verzorg geen coronapatiënten, maar mochten ze mij nodig hebben aan de andere kant ben ik bereid en beschikbaar. Dagelijks krijg ik mails met duidelijke updates van de huidige situatie. 

Tijdens een van mijn diensten verdwijnt plots het onheilspellende gevoel. Ik voel mij meer verbonden met mijn collega’s dan ooit. We hebben plezier en proberen er het beste van te maken. Maakt niet uit wat er gebeurt. Ik ben blij dat ik gekozen heb om stage te blijven lopen, ik ben meer nodig dan ooit!

** Omwille van privacy, worden er geen namen genoemd en zijn sommige situatieschetsen veranderd. **

Nienke van Gemeren Nienke is 21 jaar en sinds 2017 volgt zij de opleiding tot mbo-verpleegkundige aan het ROC TOP in Amsterdam. Sinds jongs af aan wist ze al dat ze in de richting van de zorg wilde. Na de middelbare school koos ze er dan ook na een kleine omweg voor om zich in te schrijven voor de opleiding. Inmiddels zit ze in het laatste jaar van de opleiding en is ze al heel wat stages en ervaringen rijker. Momenteel loopt ze stage in het VUmc. Als extra uitdaging naast de opleiding tot verpleegkundige is ze secretaris in de Centrale Studentenraad en probeert zij zich in te zetten voor de school en de studenten. Naast de studie werkt ze als zorg assistent in het VUmc binnen het Neurocentrum. Ze is altijd op zoek naar uitdagingen en gaat dan ook zeker na het afronden van de opleiding tot verpleegkundige doorstuderen. Ze hoopt dat andere verpleegkundigen in opleiding zich kunnen herkennen in haar blogs.

Laat een reactie achter